Elecampane - inula

Ang Elecampane ay isa pang pangmatagalan na tinatawag ding dilaw. Ito ay isa sa mga kinatawan ng pamilya Compositae, kung minsan ay niraranggo din ito kasama ng mga Asters, na kung saan ay lubos na maaasahang impormasyon. Sa mga natural na kondisyon, ang elecampane ay madalas na matatagpuan sa teritoryo ng kontinente ng Africa, pati na rin sa Europa o Asya, dahil sa pangkalahatan ay hindi ito naging masyadong mapili o kakatwa sa lumalaking kondisyon, bagaman mayroon pa ring ilang mga punto at subtleties dito bagay Gustung-gusto ng halaman na lumaki malapit sa mga katubigan, pati na rin sa mga parang o kanal. Ang kultura ay minsang tinutukoy bilang ligaw na mirasol, goldenrod, tinik, tainga ng oso at maraming iba pang mga pangalan - kapag naririnig mo sila, alam na ang lahat ay tungkol sa elecampane.

Ayon sa iba`t ibang impormasyon, ang elecampane ay isang espesyal na genus na pinagsasama mula isang daan hanggang dalawang daang iba't ibang mga species. Kahit na sa mga sinaunang panahon, ang elecampane ay hindi kapani-paniwalang tanyag sa alternatibong gamot, at unti-unting nagsisilbi ang halaman, dahil talagang nakakuha ito ng katanyagan. Ngayon, sa mga hardinero, isang species lamang ng elecampane genus ang hinihiling - ito ay matangkad sa elecampane, dahil ang species na ito ay hindi lamang kaakit-akit sa pamumulaklak nito, ngunit mayroon din itong hindi kapani-paniwala na mga katangian ng gamot, na nangangahulugang ang halaman ay maaaring, ayon sa prinsipyo. , maituturing na unibersal. Sa artikulong ito, pag-uusapan natin nang mas detalyado tungkol sa kung anong mga tampok ang mayroon ang elecampane, kung paano ito palaguin, alagaan ito sa isang hardin at isang backyard. Bilang karagdagan, tatalakayin namin ang impormasyon tungkol sa kung anong mga species at variety ang mayroon ngayon sa malaking pamilya na ito, at alin sa mga ito ang lalong popular sa mga hardinero at florist.

Elecampane, landing at aalis

larawan ng elecampane

Ang Elecampane ay isang pangmatagalan na halaman na isang kaakit-akit na palumpong, kung minsan ay matatagpuan din ang mga form na mala-damo. Ngunit maaari ding magkaroon ng taunang at biennial variety sa genus, muli, bawat isa sa kanila ay dapat na maingat na suriin bago itanim. Ang isang sapat na bilang ng mga makapal na ugat ay umaalis sa iba't ibang mga direksyon mula sa rhizome na pinaikling ang hugis. Ang mga shoot ay tuwid, mahina ang sangay ng mga ito, maaari silang maging ganap na makinis, o maaari silang maging medyo pubescent. Ang mga dahon ay hugis puso, habang minsan ay maaaring medyo pinahaba, hindi pantay ang pag-jag o solid sa mga gilid - depende ang lahat sa mga iba't ibang katangian ng elecampane. Ang mga inflorescent ay nasa hugis ng isang basket, maaari silang minsan ay maging solong, at maaari ding maging bahagi ng panicle o corymbose inflorescences - at sa gayon, at sa gayon ay napaka pandekorasyon ang hitsura nila, at samakatuwid ay nakakaakit din ng pansin ng mga growers ng bulaklak.

Karaniwan ay dilaw ang kulay, ngunit depende sa pagkakaiba-iba, maaaring magkakaiba ang mga kulay ng dilaw. Kaya, sa batayan na ito, ang mga halaman ay madaling makilala mula sa bawat isa. Ang mga dahon ay may karaniwang berdeng kulay, ngunit sa pagsasama ng mga dilaw na inflorescence, lahat ay mukhang masayang-masaya at hindi kapani-paniwalang kaakit-akit. Ang prutas na bumubuo sa lugar ng mga inflorescence ay isang ribbed achene sa hugis ng isang silindro, na maaaring maging ganap na makinis o bahagyang nagdadalaga.

Bago magpasya ang isang florist na magtanim ng isang elecampane, pinakamahusay para sa kanya na alagaan ang pagpili ng pinakaangkop na site. Dapat tandaan na ang halaman na ito ay tumutugon sa hindi kapani-paniwalang positibo sa init, kaya't ang lugar ay dapat na napaka-maaraw. Ang lupa ay dapat na mamasa-masa, ngunit sa parehong oras ang kahalumigmigan ay hindi dapat dumumi dito, ang mga sustansya at microelement ay dapat na may sapat na dami para ang halaman ay maging komportable hangga't maaari.Bilang karagdagan, ang lupa ay dapat na maluwag upang ang oxygen ay maaaring dumaan dito ng maayos, yamang ang kundisyong ito ay isa sa pinakamahalaga. Upang magtanim ng elecampane, ang mabuhanging lupa na loam o loam ay perpekto, pinakamahusay na maghasik ng halaman pagkatapos ng malinis na singaw, sapagkat sa kasong ito ang ani ay magiging mas mahusay, at ang pamumulaklak ay magiging mas sagana, kung saan, syempre, naglalaro. isang mahalagang papel kung pinag-uusapan natin ang tungkol sa elecampane bilang isang pandekorasyon na magkasya.

Mahusay na simulan ang paghahanda ng site para sa pagtatanim nang maaga. Kinakailangan na hukayin ito, ang lalim ay dapat tungkol sa isang bayonet ng isang pala, pagkatapos ng paghuhukay ng sapat na halaga ng pag-aabono ay ipinakilala sa lupa, ngunit ang humus ay angkop din. Magiging mahusay din upang magdagdag ng isang halo na posporus-potasa, dahil hindi lamang ito ang nababad sa lupa, ngunit tumutulong din sa hinaharap na ang mga taniman mismo ay mas binuo at masagana. Matapos ito ay tapos na, ang site ay dapat na maingat na nabakuran. Bago itanim ang elecampane, inirerekumenda na magsabog ng kaunting pataba sa ibabaw ng nakahandang lugar, ang mga pangunahing bahagi na nitrogen. Pagkatapos nito, ang pataba ay naka-embed sa lalim na hindi hihigit sa labinlimang sentimetro. Dagdag dito, ang ibabaw ng site ay dapat na siksikin, ngunit hindi masyadong marami, dahil ang lupa ay dapat pa ring ma-ventilate, isang sapat na dami ng oxygen ang dapat dumaan dito.

Ang pagtatanim ng mga binhi ay naka-iskedyul para sa alinman sa taglamig o tagsibol. Ang mga binhi ay maaaring hindi pa pinaghahanap, ngunit upang ang paghahasik ay maging mas kaunti pa sa isang abala, kinakailangan upang ihalo ang binhi sa buhangin. Kung ang mga halaman ay nakatanim sa isang hilera, ang haba nito ay halos isang metro, kung gayon mga dalawang daang binhi ang kakailanganin. Kung ang lupa ay napakabigat, kung gayon ang mga binhi ay maaaring mapalalim ng isa o dalawang sentimetro, at kung ang lupa ay magaan, kung gayon ang mga binhi ay maaaring mapalalim ng hindi hihigit sa tatlong sent sentimo. Dapat mayroong isang distansya ng 60 hanggang 70 sentimetro sa pagitan ng mga hilera. Lumilitaw ang mga punla pagkatapos lamang ng pag-init ng lupa hanggang sa hindi bababa sa walong degree. Upang maipakita ng elecampane ang matatag na paglago, kinakailangan na ang temperatura ng hangin ay nasa rehiyon na 20-25 degree. Kung ang mga kondisyon ng panahon ay kanais-nais na kanais-nais, ang mga punla ay lilitaw na sa halos kalahating buwan pagkatapos na maihasik sa bukas na lupa. Humigit-kumulang ilang araw bago lumitaw ang mga punla sa ibabaw, ang site ay dapat na maliit na inilibing. Sa kasong ito, ang lahat ng labis na mga bugal ng lupa ay dapat na alisin, at ang mga damo ay aalisin din mula sa site upang walang makagambala sa pagkakita ng mga unang shoots. Mula sa isang pang-estetiko na pananaw, ang site ay magmumukhang mas maayos at mas kaaya-aya, na isa ring malaking karagdagan.

Mayroong isa pang paraan upang magparami ng elecampane - paghahati ng rhizome. Sa timog, ang elecampane ay ginustong magpalaganap sa ganitong paraan sa tagsibol, at kung minsan ang pagpaparami ay ipinagpaliban sa Agosto. Bukod dito, kung ang elecampane ay lumalaki sa mas malamig na mga lugar at rehiyon, kung gayon ang paghahati ng rhizome ay isinasagawa marahil sa tagsibol lamang, kapag ang mga plate ng dahon ay nagsimulang unti-unting buksan. Ang mga rhizome ay dapat na maingat na maalis mula sa lupa, at pagkatapos ay nahahati ito sa maraming pantay na bahagi. Bukod dito, ang bawat dibisyon ay dapat magkaroon ng isa hanggang dalawang mga buds, na magbibigay ng paglago sa mga bagong bahagi at shoots. Kapag nagtatanim ng mga paghati sa lupa, sulit ding obserbahan ang distansya sa pagitan ng mga ito, na umaabot mula tatlumpung hanggang animnapung sentimetro - ang lahat ay nakasalalay lamang sa varietal na kaakibat ng halaman. Ang Delenki ay pinapalalim sa lupa ng halos anim na sentimetro, at ang mga bato ay dapat na nakadirekta paitaas. Sa pamamagitan ng paraan, bago itanim, ang bawat butas ay dapat na natubigan ng maligamgam na tubig, pagkatapos ang isang maliit na halaga ng nangungunang pagbibihis ay ipinakilala sa mga butas, na dapat na pantay na halo sa lupa. Matapos ang delenki ay mailagay sa lupa, ang site ay bahagyang na-tamped, mahusay na basa, at ang ibabaw ay nabalot.Sa mga delot na nagawa nang mag-ugat at umangkop sa mga bagong kondisyon, maraming mga batang shoot ang lilitaw sa unang taon, habang ang kanilang taas ay mula dalawampu't hanggang apatnapung sentimetro. Sa pangkalahatan, kung susundin mo ang lahat ng mga patakaran, kung gayon ang anumang pamamaraan ng pagpaparami ay magbibigay ng mga positibong resulta, ang pangunahing bagay ay upang tandaan lamang ito at siguraduhing masusing subaybayan ang mga halaman, kanilang pangkalahatang kondisyon at pag-unlad.

Matapos lumitaw ang mga punla sa site, kinakailangan na manipis sila nang kaunti, dahil ang pamamaraang ito ay itinuturing na isa sa pinakamahalaga sa modernong florikultura at hortikultura. Ang mga halaman ay nangangailangan ng napapanahong pagtutubig, pag-aalis ng mga ligaw na damo, at ang ibabaw ng lupa ay dapat na palaging maluwag, sapagkat dapat din itong puspos ng oxygen, at mula dito ang pinakamainam na pag-unlad ay magiging sa root system. Sa kauna-unahang panahon ng pagtatanim ng elecampane, ito ay lalago nang napakabagal, ngunit sa pagtatapos ng tag-init, ang taas ng palumpong ay magiging halos apatnapung sentimetro. Sa pangkalahatan, ang mahusay na mga talim ng dahon ay mabubuo din, at ang root system ay magiging sapat na malakas. Ang pinakaunang pamumulaklak ay maaaring sundin lamang sa susunod na panahon, hindi mas maaga sa kalagitnaan ng tag-init. Ang panahon ng pamumulaklak ay humigit-kumulang na apat na linggo at maaaring may katamtamang kasaganaan.

Ang kultura ay mahusay para sa tubig at kahalumigmigan, sa partikular na kailangan nito ng pagtutubig kapag nagsimulang itakda ang mga buds, pati na rin sa panahon ng pamumulaklak. Ang bush ay nakikilala sa pamamagitan ng ang katunayan na mayroon silang isang matalim na root system na maaaring makuha ang kahalumigmigan kahit na mula sa napakababang mga layer ng lupa, at marahil ito ay isa sa mga tampok at pakinabang nito. Kaugnay nito, kinakailangan lamang ang tubig sa elecampane lamang sa mga panahong iyon kapag nabuo ang isang matagal na tagtuyot, at sa mahabang panahon ay walang ganap na pag-ulan. Ito ay nagkakahalaga ng pag-aalis ng damo sa bush nang sistematikong, lalo na sa unang taon ng paglago at pag-unlad nito. Sa susunod na panahon, ang bush ay magiging mas malakas, at samakatuwid hindi sila matatakot sa anumang mga damo. Ngunit sa mga paunang yugto ng paglaki at pag-unlad, sulit pa rin na alagaan na ang bilog na malapit sa puno ng kahoy ay ganap na nalinis ng mga damo at iba pang mga dayuhang damuhan at bagay.

Kapag ang mga pinakaunang dahon ay nagsisimulang mabuo sa bush, pati na rin ang mga root rosette, kung gayon kakailanganin itong pakainin sa tulong ng Nitrofoska. Sa pangalawang pagkakataon, isinasagawa ang pagpapakain pagkatapos ng tatlong linggo, o pagkatapos ng isang buwan, ang lahat ay nakasalalay lamang sa kondisyon ng halaman. Bilang karagdagan, ito ay nagkakahalaga ng pagbantay sa kung gaano sagana ang paglaki ng lupa ay lalago. Sa taglagas, bago pa man makatulog ang palumpong, mas mainam na bigyan ito ng kaunting potash at pospeyt na pataba, at inilapat ito sa pamamagitan ng lupa. Sa pangkalahatan, kung susundin mo ang lahat ng tinukoy na mga hakbang sa pangangalaga ng halaman, ang resulta ay maaaring humanga sa anumang hardinero. Ang pinakamahalagang bagay ay pakainin at iinumin ang mga palumpong sa oras, pagkatapos ay sapat na kapaki-pakinabang at nakapagpapagaling na mga bahagi ay maipon sa kanila, kung saan sikat ang elecampane. Sa susunod na bahagi ng artikulo, tatalakayin namin nang mas detalyado sa kung anong mga species at variety ang mayroon sa florikulture ngayon, at kung anong mga tampok at katangian ang mayroon sila.

Mga uri at pagkakaiba-iba ng elecampane

Elecampane Royle - Ang taas ng pangmatagalan na ito ay humigit-kumulang na 60 sentimetro. Ang mga talim ng dahon ay pahaba, na umaabot sa halos 25 sent sentimo ang haba. Sa lapad, ang mga inflorescence ay maaari ring umabot mula apat hanggang limang sentimetro, isinasama nila ang parehong mga tambo at pantubo na bulaklak, pininturahan sa isang maliwanag, napakayamang dilaw na kulay. Karaniwang makikita ang pamumulaklak mula Hulyo hanggang Agosto at napaka-kaakit-akit at sagana. Ang ganitong uri ng elecampane ay nalinang mula 1897, at mula noon ay isinasaalang-alang ito, marahil, ang pinaka hinihingi at tanyag sa lahat ng iba pang mga species.

Elecampane Roothead - Ang ganitong uri ng elecampane ay pandekorasyon, at itinuturing na isa sa pinakatanyag sa kultura ng hortikultural.Ang mga plate ng dahon ay pinahaba din at may kaakit-akit na hugis na lanceolate. Ang mga ito ay bahagi ng isang basal malakas na rosette, sa gitna nito mayroong isang siksik, ngunit sa parehong oras compact inflorescence, na kulay dilaw. Ang root system ng halaman ay mababaw, habang ito ay sumasanga nang napakalakas, kaya dapat kang maging maingat kapag pinoproseso ang ibabaw na lupa, dahil ang mga ugat ay maaaring napakadaling masira, at pagkatapos ay mayroong mataas na peligro na ang halaman ay hindi makakaligtas. mga ganitong kondisyon.

Ang Eastern elecampane - ang tinubuang bayan ng species na ito ay ang Asia Minor at ang Caucasus, samakatuwid ang katangian ng pangalan ng species na ito. Ang halaman ay kabilang sa kategorya ng mga pangmatagalan, ang mga tangkay ay tuwid, ang taas ng halaman mismo bilang isang kabuuan ay tungkol sa 70 sentimetro. Ang mga plato ay pahaba, spatulate. Ang mga inflorescence ay maaaring saklaw mula siyam hanggang sampung sentimetro sa kabuuan. Ang mga inflorescence ay naglalaman ng napakahabang, at sa parehong oras sa halip manipis, madilim na dilaw na ligulate na mga bulaklak, pati na rin mga tubular na bulaklak, na may isang ordinaryong kulay dilaw. Ang paglilinang ng species na ito ay natupad mula pa noong 1804, at sa katunayan ang species na ito ay itinuturing na isa sa pinakaluma sa lahat ng mga isasaalang-alang natin ngayon sa artikulong ito.

Elecampane swordsman - kung titingnan natin ang species na ito sa natural na kondisyon, kung gayon madalas na matatagpuan ito sa teritoryo ng Europa, o nasa Caucasus na. Sa parehong oras, ang species ng elecampane na ito ay gustong lumaki sa tisa ng bundok at mga calcareous slope, pati na rin sa mga steppes at kagubatan, kung saan pakiramdam nito ay hindi komportable. Ang taas ng palumpong ay nag-iiba mula 15 hanggang 30 sentimetro, depende ang lahat sa aling pagkakaiba-iba ito o ang elecampane na iyon. Ang mga shoot ay manipis, ngunit sa parehong oras ang mga ito ay napakalakas, sa itaas na bahagi maaari silang mag-sangay ng sagana, na lumilikha ng isang siksik, halos hindi matagusan at napaka-makapal na korona para sa halaman. Ang mga plate ng dahon ay makitid, bahagyang pinahaba, at maaaring humigit-kumulang na anim na sentimetro ang haba. Mga basket ng isang kaaya-aya na dilaw na lilim, solong, ang kanilang lapad ay mula dalawa hanggang apat na sentimetro. Ang paglilinang ng species ay nagsimula pa noong 1793. Mayroon ding isang mababang-lumalagong pagkakaiba-iba ng ganitong uri ng elecampane, ang taas ng bush ay tungkol sa dalawampung sentimetro. Ang pamumulaklak ay napaka luntiang at medyo mahaba, kaya maaari itong tangkilikin ng napakahabang panahon.

Kamangha-manghang elecampane - ang species na ito ay nakatanggap ng isang malakas na pangalan para sa isang kadahilanan. Ito ay isang pangmatagalan na halaman na lumalaki sa isang napakalawak at medyo kumakalat na bush, ang taas nito minsan ay maaaring umabot ng dalawang metro, ngunit may mga saksi sa mga bihasang hardinero na nagsasabing ang pigura na ito ay malayo sa limitasyon. Ang tangkay ng halaman ay nakakunot, napakalakas at makapal. Ang mga plate ng dahon, na matatagpuan sa root zone, ay maaaring maabot ang isang napakalaking sukat, habang ang kanilang haba ay halos 50 sentimetro, at ang lapad nito ay 25 sentimetro. Ang pang-itaas na mga plato ng dahon ay sessile, habang ang mga mas mababa, siyempre, lumampas sa mga ito sa laki, kaya't ang halaman ay mukhang napaka-kaakit-akit at organiko. Ang mga inflorescence ay ipininta sa isang maliwanag na dilaw na kulay, sa lapad maaari silang umabot sa labinlimang sentimetro. Karaniwang nangyayari ang pamumulaklak mula Hulyo hanggang Agosto, kapag ang bush ay huminto sa pamumulaklak, pagkatapos ay unti-unting nawala ang mga pandekorasyon na tampok at katangian nito. Sa parehong oras, maaari itong maputol, ngunit sa susunod na panahon ng isang ganap na bago, mas sariwang bush ay lalago mula rito.

Elecampane British - madalas sa natural na tirahan nito, ang halaman na ito ay matatagpuan sa Europa o sa Asya. Sa parehong oras, lumalaki ito ng sagana malapit sa mga bangin, malapit sa mga sedge bogs, pati na rin sa mga kagubatan ng birch at mga steppes. Ang pangmatagalan ay hindi masyadong mataas, habang ang ibabaw nito ay natatakpan ng grey tomentose pubescence, na mukhang hindi pangkaraniwan.Ang tangkay ay may ribed at maitayo, sa pinakailalim, sa base maaari itong lagyan ng kulay na pula, ngunit sa itaas na bahagi ito ay simple, branched. Ang mga plate ng dahon ay lanceolate, elliptical, minsan maaari silang mai-ovoid, ngunit ang hugis na ito ay hindi pa rin gaanong karaniwan, hindi katulad ng lahat ng iba. Gayundin, ang mga dahon ay maaaring medyo may ngipin, kasama ang gilid ay maaaring may isang bilang ng mga maliliit na tinik. Ang harap na ibabaw ng sheet plate ay maaaring maging makinis o natatakpan ng isang light fluff. Ang mga inflorescence ay dilaw sa kulay, ay halos limang sentimetro sa kabuuan, ngunit maaari silang maging solong, o maaari silang pagsamahin sa maliliit na inflorescence, kung saan maluwag ang katabi ng mga bulaklak sa bawat isa. Ang halaman ay medyo hindi mapagpanggap, tumingin ito sa parehong oras na medyo kaakit-akit, samakatuwid ito ay lalo na popular sa disenyo ng mga plots, rockeries, mga bulaklak na kama o landscapes.

Matangkad ang Elecampane - matatagpuan ito sa natural na tirahan nito sa Europa o Caucasus, pati na rin sa Siberia. Kadalasan ang matangkad na elecampane ay tumutubo sa mga parang o sa mga light deciduous at pine forest. Maaari mo ring makita ito paminsan-minsan sa mga baybayin ng ilog, dahil ang halaman na ito ay mahusay sa mga basang lugar, at nangangailangan ito ng sapat na dami ng pagtutubig at tubig para sa masaganang pamumulaklak. Ang pangmatagalan ay mukhang isang palumpong ng wastong hugis na cylindrical, habang ang taas nito ay maaaring umabot sa 2.5 metro, at talagang pinatutunayan nito ang pangalan ng pagtatanim na ito. Ang rhizome ay malakas, maaari itong magmula ng isang matalim at medyo tipikal na aroma, na nakikilala din ang ganitong uri ng elecampane mula sa lahat ng iba pang mga species na isinasaalang-alang namin o isasaalang-alang. Ang mga basal plate ay malaki, may hugis ng isang ellipse, umabot sa haba ng halos kalahating metro, ngunit ang kanilang lapad ay mula 15 hanggang 20 sentimetro. Mula sa halos kalagitnaan ng pag-shoot, ang mga dahon ay walang pag-aaral, may isang malakas na base. Sa diameter, ang mga basket ng dilaw-ginintuang kulay ay umabot sa walong sentimetro. Sinimulan nilang linangin ang species na ito noong matagal na ang nakalipas, ngunit kahit na mula noon ay hindi nito ganap na nawala ang katanyagan at kaugnayan nito, at syempre, binibigyan ito ng kalamangan sa maraming iba pang mga halaman at kultura mula sa parehong pamilya.

Paglalapat ng elecampane

Siyempre, hindi mabibigo ang isa na banggitin na ang elecampane ay may sapat na bilang ng mga kapaki-pakinabang na katangian, dahil ang halaman na ito ay pangunahing nakapagpapagaling. Talaga, sa lahat ng mga bahagi ng halaman, ito ang ugat na ginagamit. Naglalaman ito ng isang malaking halaga ng mga nutrisyon, mga elemento ng pagsubaybay at bitamina. Ito ang waks at bitamina E, mahahalagang langis at dagta, uhog at saponin, pati na rin mga polysaccharides, inulin. Ang isang sabaw mula sa rhizome o mga ugat ng halaman ay ginagamit upang gamutin ang mga sakit ng tiyan at bituka, para sa mga sakit sa atay at bato, urinary tract, pati na rin para sa mga sakit sa itaas na respiratory tract, ang decoctions ay napaka epektibo. Ito rin ay isang mahusay na antiseptiko, anthelmintic, diuretiko. Ang sabaw ay maaaring magamit upang gamutin ang mga sakit sa balat, at kung pagsamahin mo ito sa mantika, nakakakuha ka ng mahusay at napaka mabisang lunas para sa paglaban sa mga scabies. Ang mga sariwang dahon ng elecampane ay maaaring mailapat sa mga bukol o sugat, erysipelas, upang mabawasan ang kakulangan sa ginhawa at pamamaga.

Siyempre, ang anumang mga paraan na handa sa batayan ng elecampane ay lubhang kapaki-pakinabang, at, sa parehong oras, mayroon silang sariling mga kontraindiksyon. Halimbawa Sa mga kritikal na araw, pinakamahusay para sa mga kababaihan na huwag gamitin ang pagbubuhos na ito, dahil maaari nitong madagdagan ang sakit, na masyadong malubha sa panahong ito.Gayundin ang elecampane ay dapat gamitin nang maingat kung magpasya kang gamutin ang isang maliit na bata kasama nito, dahil ang kanyang katawan ay hindi pa naggulang at maaaring madaling kapitan ng ilang mga bahagi ng sabaw. Sa pangkalahatan, ang elecampane ay isang kamangha-manghang maraming nalalaman na halaman na hindi pa nawala ang katanyagan nito. Ang hindi mapagpanggap at kawalan ng picky sa pangkalahatang mga kondisyon ay pinagsama sa mahusay na mga pandekorasyon na katangian at nakapagpapagaling na mga katangian, kung saan gustung-gusto ng mga growers ng bulaklak ang elecampane sa iba't ibang bahagi ng ating bansa.