Kailan mag-aani ng rhubarb?

Tiyak na alam ng halos lahat ang hindi pangkaraniwang at kagiliw-giliw na halaman na ito, na parang mga burdock kasama ang mga dahon nito mula pagkabata. Ngunit kung ano ang nakikilala sa rhubarb mula sa ligaw na burdock ay ang rhubarb ay maaari ding ani para sa pagkain. Ang pangunahing pagkakaiba at kakaibang uri ng halaman na ito ay ang karaniwang hitsura nito at isang medyo kaaya-aya na lasa sa pagkaasim. Sa teknikal na paraan, ang rhubarb ay itinuturing na isang gulay, ngunit sa pagluluto ay ginagamit ito bilang isang prutas, ginagamit ito upang gumawa ng mga pie, jam at inumin.

Ang Rhubarb ay isang pangmatagalan. Ang Siberia ay itinuturing na lugar ng kapanganakan ng halaman na ito. Ang mga Rhubarb stalks ay ang tanging bahagi ng halaman na pinapayagan na kainin, at ang mga dahon nito, na naglalaman ng maraming halaga ng oxalic acid, ay itinuturing na nakakalason. Ngayon sa kanilang mga hardin, ang mga magsasaka at residente ng tag-init ay lalong nagsisimulang itanim ang simpleng halaman na ito at nag-aalala sila hindi lamang tungkol sa pagpapalaki ng halaman na ito, kundi pati na rin tungkol sa pag-aani. Pagkatapos ng lahat, siya, tulad ng anumang iba pang halaman, ay may sariling mga katangian at panuntunan para sa pag-aani, kahit na para sa layunin ng pagkonsumo bilang pagkain, kahit na para sa layunin ng paggamot.

Paano mag-ani ng tama ang rhubarb na may mga tangkay

Pagkolekta ng rhubarb: larawan

Ang Rhubarb ay nagsisimulang lumaki mula sa lupa na malapit sa tag-init, mas tiyak sa buwan ng Mayo. Sa sandaling ito, ang mga puno ng halaman ay marupok at napaka payat, makatiis lamang ng mga batang dahon. Ang mga petioles ay medyo mahaba na may kulay-rosas na kulay. Sa panahong ito ng oras na ang rhubarb ay dapat na putulin para magamit sa pagluluto. Sa panahong ito, ang mga batang petioles ay naglalaman ng maraming bilang ng mga kapaki-pakinabang na katangian at mga elemento ng pagsubaybay, kabilang ang mga organikong acid. Bukod dito, ginagamit ang mga ito hindi lamang para sa pagkain, kundi pati na rin para sa mga nakapagpapagaling.

Kung isasaalang-alang namin ito sa paggamit sa pagluluto, kung gayon ang mga batang trunks ay ginagamit hindi lamang sariwa, kundi pati na rin isang sangkap para sa paghahanda ng iba't ibang mga pinggan. Maraming mga recipe ngayon sa halaman na ito, mula sa jam hanggang sa pie. Mayroon lamang isang minahan kapag ginagamit ang halaman na ito sa isang hindi naprosesong form: imposible para sa mga taong nagdurusa mula sa pagkasira ng gastrointestinal tract at pancreas, pati na rin mga maliliit na bata.

Kapag nangongolekta ng mga batang petioles ng halaman na ito, kailangan mong sundin ang ilang mga patakaran upang hindi mawala sa kanila ang lahat ng kanilang panlasa at mga katangian sa pagpapagaling, at din upang hindi aksidenteng saktan ang halaman. Ito ang mga patakaran:

• Ang pinakamahalagang bagay sa pag-aani ng rhubarb ay ang gumawa ng tamang pagpipilian na pabor sa isang batang halaman. Ang mga puno ng gayong halaman ay dapat magkaroon ng isang medyo marupok na istraktura at mayaman sa panlasa. Batay dito, ang koleksyon ng mga petioles ay isinasagawa noong Mayo, at kahit na sa pangalawang sprouting, ito ay humigit-kumulang sa kalagitnaan ng Hulyo. Yaong mga puno ng halaman na lumaki mula 20 hanggang 75 sent sentimo at may lapad na hindi hihigit sa 1.5 sentimetro ay natupok para sa pagkain.
• Ang tangkay ay hindi dapat masira, dapat itong mapunit, at sa pinakailalim ng lupa. Ginagawa ito nang marahan at walang biglaang paggalaw, malumanay na grab ang ibabang bahagi ng halaman at mag-scroll nang kaunti. Kung mahirap para sa iyo na gupitin ang tangkay sa ganitong paraan, maaari mo lamang itong payaking maingat sa lugar na pinakamalapit sa ibabaw ng lupa.
• Hindi mo matatanggal ang lahat ng mga dahon mula sa rhubarb upang hindi ito mamatay. Upang ang rhubarb ay patuloy na lumaki at bumuo ng normal, dapat itong magkaroon ng tungkol sa 5 dahon, at dalawa sa mga ito ay dapat na nabuo lamang.
• Ipinagbabawal na kolektahin ang mga puno ng halaman para magamit sa pagkain sa panahon ng pagtitipon ng kulay ng halaman, dahil sa oras na ito ang pagbabago ng mga katangian ng petioles, at dahil na rin sa malaking akumulasyon ng oxalic acid sa panahong ito naging hindi angkop para sa pagkonsumo at hindi malusog.Samakatuwid, ang mga may karanasan na hardinero ay ginagawa ito: tinatanggal lamang nila ang mga tangkay ng peduncle, sa gayon ay nadaragdagan ang oras para sa pagputol ng mga tangkay.

Kailan maaaring maani ang rhubarb?

Ang mga ugat ng Rhubarb ay malawakang ginagamit para sa mga layunin ng gamot. Ang mga ugat ng rhubarb ay nagsisimulang hilahin sa tagsibol, bago ang pagbuo ng mga shoots, o sa taglagas, kapag ang lahat ng mga dahon ng halaman ay namatay na, humigit-kumulang ito mula sa katapusan ng Setyembre hanggang sa simula ng Oktubre. Bilang karagdagan, nasa huling bahagi ng taglagas na ang rhubarb, lalo ang mga ugat nito, ay itinuturing na mas walang sakit at mas ligtas para sa halaman.

Ang ugat ng halaman na ito ay ginamit sa isang mahabang panahon bilang isang mahusay na lunas para sa pag-iwas at paggaling mula sa kalikasan. Maaari itong maging sanhi ng isang hindi malakas na epekto ng laxative, gawing normal ang digestive tract at makakatulong na alisin ang lahat ng mga lason mula sa katawan ng tao. Ang komposisyon ng ugat ng rhubarb ay naglalaman ng anthraglycosides, dahil kung saan ito ginagamit para sa mga naturang layunin tulad ng:

• upang alisin ang mga nakakalason na sangkap, labis na taba, at biological na lason mula sa katawan ng tao
• para sa mas mabilis na paggaling pagkatapos ng iba`t ibang mga bali ng buto
• upang mapabuti ang digestive tract at dagdagan ang gana sa pagkain
• sa paglaban sa labis na timbang
• may sakit na artritis
• sa paggamot ng mga anyo ng hepatitis at iba pang mga sakit sa atay
• para sa pag-iwas sa cancer
• may paninigas ng dumi
• upang mapupuksa ang pagkalungkot
• pinapayuhan na gamitin ito para sa mga kababaihan sa panahon ng menopos.

Kailangan mong malaman na ang ugat ng rhubarb ay may iba't ibang mga epekto sa mga tao. Depende ito sa kung anong uri ng lunas ang gagamitin. Tingnan natin ang ilang mga halimbawa:

• Ang katas ng halaman mula sa ugat nito, sa isang likidong estado, ay ginagamit bilang isang laxative, ngunit sa mga tablet, kung ginamit sa maliit na dami, ang epekto ay magiging kabaligtaran, dahil sa form na ito ginagamit ito bilang isang ahente ng pagpapalakas.
• Ang nakagagamot na pangulay ng buhok ay inihanda mula sa isang sabaw ng ugat na ito, perpektong nagpapalakas at nagpapagaling sa buhok.
• Ang isang pagbubuhos ng durog na ugat ng rhubarb at tubig ay isang mahusay na lunas para sa paggamot ng atay, mayroon itong choleretic effect
• Ang pagbubuhos ng ugat at suka ng rhubarb ay isang mahusay na lunas para sa paggamot ng vitiligo at soryasis.
• Ang pureed rhubarb root ay isang perpektong kasama para sa pangangalaga sa mukha at kamay.

Walang mga espesyal na nuances dahil kung paano at kailan mangolekta ng rhubarb, mayroon lamang ang pangunahing at tanging kondisyon - ito ay upang mahukay nang tama ang halaman upang ma-minimize ang peligro ng pinsala sa rhubarb. Upang magawa ito, sinisimulan nilang hilahin ito mula sa gilid ng bush, at sa paraang hindi masisira ang lahat ng mga ugat ng halaman.

Ang hinukay na ugat ay lubusang nalinis ng lupa at lahat ng mga petioles, pati na rin ang lahat ng maliliit at pag-ilid na ugat, ay pinuputol mula rito. Pagkatapos ay hugasan itong hugasan sa ilalim ng tumatakbo na malamig na tubig at pagkatapos ay inilatag para sa pagpapatayo sa isang maliwanag na lugar.

Ang hiwa at pinatuyong ugat ng halaman ay hindi lamang magagamit sariwa, ngunit matuyo din. Sa form na ito, maaari itong maiimbak, at hindi mawala ang mga nakapagpapagaling at nakapagpapagaling na katangian sa loob ng isa pang tatlong taon. Pinatuyong ugat ng ugat sa isang silid na medyo maaliwalas. Isinasagawa din ang prosesong ito gamit ang isang de-kuryenteng pang-dry, sa temperatura na mga 50-60 degree. Kung ang mga ugat pagkatapos ng pamamaraang ito ay marupok at sapat na magaan, pagkatapos ay natuyo ka nang tama. Ang mga tuyong ugat ay nakaimbak sa isang sapat na tuyo at cool na lugar. Upang magawa ito, maaari kang gumamit ng isang karton, tela, o lalagyan na gawa sa kahoy. Ang pangunahing panuntunan sa panahon ng pag-iimbak ay upang mapanatili ang isang regular na antas ng kahalumigmigan ng hangin, upang ang ugat ay hindi mabasa.

Konklusyon

Ang Rhubarb ay ani para sa iba't ibang mga layunin at pangangailangan. Ang tanging bagay ay kailangan mong sundin ang mga patakaran kapag kinokolekta ang parehong mga tangkay ng halaman at mga ugat nito, upang ito at ang bagong ani ay makikinabang sa iyo.